Before Biennial an anthology was published, comprising works of participants: Je prends note, Anthologie 2011, Action Poétique Editions.

During these translation seminars, taking place in Farrera, Catalonia, Maria Ohannessian was translating poems of me and Tigran Pakevichyan into Catalan, and then Catalonian poets, taking it as a basis, were doing their own traslations, asking us questions and discussing the process with us.

As a result of this event, a bilingual book was published by Institució de les Lletres Catalanes, Una vegada a l’hivern, where you can find poems of me and Tigran Paskevichyan: the original Armenian texts together with catalan translations.

L’ESTRANGERA

d’on és vosté?-
em demanava un desconegut
en un hotel tranquil
d’una ciutat petita

el meu país ja no existeix
- li vaig dir -
jo sóc estrangera

els nostres neixen encara
sota aquest cel
però som pocs
i cada vegada més pocs
i tots són tristos

aquells que són molts
aquells que saben que són molts
aquells, jo els desestimo
jo soc estrangera

però on és el seu país? -
em demanava el desconegut
en un hotel tranquil
d’una ciutat petita

aquí -li vaig dir-
el meu país era allà
on avui jo sóc estrangera

Here is a excerpt from my essay «Ուրախության հնարավորության մասին», containing some memories from Villeurbanne:

Ես Վիեննայով էի վերադառնում, բայց գալիս էի ֆրանսիական Վիյորբան քաղաքից, որը փաստորեն Լիոնի հյուսիսարեւելյան շարունակությունն ա։ Հայաստանի տարվա առթիվ հրավեր էի ստացել Վիյորբանի քաղաքապետից՝ վարելու մարտի 8-ի ավանդական երեկոն։ Քաղաքապետը՝ Ժան-Պոլ Բրետը, սոցիալիստ էր եւ ուներ բազմազգ աշխատակազմ։ Աշխատակիցները, որ ինձ օգնում էին իմ ճամփորդությունն ու երեկոն կազմակերպելիս, երեքն էին. Պասկալն իսպանուհի էր, Սելինն իտալուհի, իսկ Պիեռը խորվաթ։ Մովսեսին առանձին կնշեմ, որովհետեւ՝ «Հայերը Ֆրանսիայի վետերան համայնքն են», ասեց ինձ Պասկալը։ Բազմազգությունը Եվրոպայի համար վաղուց արդեն բնորոշ հատկանիշ ա, բայց նույնիսկ էդ ֆոնին իմ տեսածը աչքի էր խփում։ Ինձ բացատրեցին, որ Վիյորբանը արդյունաբերական բում ապրելով, միանգամից իրա կողմն ա քաշել-բերել աշխատանք փնտրողների՝ բոլոր երկրներից։ «Էդ բումը դեռ շարունակվում ա՞», միամիտ-միամիտ հարցրեցի ես։ «Վերջացավ,- ասեց քաղաքապետը,- արդյունաբերությունը Ֆրանսիայում վերջացավ»։ Ես էնքան ափսոսում եմ, որ չհարցրեցի Ժան-Պոլ Բրետին, թե արդյունաբերության ավարտից հետո հիմա ի՞նչն ա սկսվել Ֆրանսիայում։ Արդեն բերանս բացել էի, որ հարցնեմ, բայց հենց էդ ժամանակ իմ առաջ դրեցին մի ամբողջ ափսե լիքը խորոված գորտեր։ (You can find the essay in my book կարմիր աֆիշ / red poster

On my last day in Villeurbanne, with Movses from mairie, and his wife, Anoush.

This anthology of contemporary Armenian poets was a great success. The anthology was initiated by Olivia Alloyan and published by Editions Parentheses, poems selected by Marine Petrossian (poets of Armenia) and Krikor Beledian (poets of Diaspora), translation by Nounee Abrahamian and Stephan Juranics